Skip links

KEIMENA

Filter by

“Ο καθένας έχει εκκολάψει και από έναν ήλιο”, κριτική Κωνσταντίνου Ακρίβου για το βιβλίο του Σπύρου Μπρίκου Ασφοδελός Λειμώνας

Σπύρος Μπρίκος «Ασφοδελός λειμώνας», εκδ. Μανδραγόρας Η κριτική δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fractal (https://www.fractalart.gr/asfodelos-leimwnas/) Αποκάλυψις Ιωάννου κεφ 10 εδ 9 Καὶ ἀπῆλθα πρὸς τὸν ἄγγελον, λέγων αὐτῷ δοῦναί μοι τὸ βιβλιδάριον. καὶ λέγει μοι· λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό, καὶ πικρανεῖ σου τὴν κοιλίαν, ἀλλ᾿ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡς μέλι. Μέρος 1 Πάνω από τους τόπους κι από τον ροϊκό χρόνο, πιο πάνω κι από τους ήρωές του, το βιβλίο τούτο επιχειρεί να πει την ιστορία του ανθρώπου που είναι πάντα και μοιραία η ιστορία του πάσχοντος ανθρώπου. Είναι η ιστορία του ανθρώπου κρατημένη από τις στιγμές ηρωισμού και σπλαχνικού μεγαλείου, όμως απ’ άκρη εις άκρη τρυπημένη και περιελιγμένη πάνω στ’ αταλάντευτο, τεντωμένο νήμα του ανθρώπινου πόνου. Ο πόνος είναι το πικρό στημόνι γύρω από το οποίο εξυφαίνεται η μοίρα του ανθρώπου, με ξόμπλια τα ανδραγαθήματα και την καλοσύνη, και κόμπους τ’ άγη και τα ονείδη. Δεν μας είπαν

Παρουσίαση βιβλίου του Δρος Χάρη Μωρίκη «Εκόμισα εις την τέχνην», 5 Οκτωβρίου 2012, Στοά Βιβλίου Αθήνα

  «Εκόμισα εις την Τέχνην…»,  Χάρη Μωρίκη,  εκδ Ποταμός 2011 (Ο σχοινοβάτης θα ήθελε πολύ να τους έχει όλους μαζί του όταν θα επιχειρήσει ριψοκίνδυνα βήματα πάνω στο σκοινί. Να νιώθει τη συντρόφευση, την ανάσα του συμμερισμού, αν κάνει να πέσει να κρατηθεί από χέρια φίλων. Όμως δεν μπορεί να γίνει έτσι. Οι άλλοι θα τον συνοδεύσουν μέχρι πριν το σχοινί και μετά θα τον ξεπροβοδίσουν. Το εγχείρημα πρέπει να το κάνει μόνος του, αυτός ισορροπιστής δεξιοτέχνης, εκπαιδευμένος ακροβάτης του οριακού. Τουλάχιστον παρακολουθήστε τον με προσοχή, με τεντωμένες τις αισθήσεις σας, δείτε τον και μη χάσετε ούτε στιγμή από τον αγώνα που δίνει εμπρός σας. Αυτός σας περνάει απέναντι.)   Σας παρουσιάζουμε απόψε ένα αξιόλογο βιβλίο. Ένα βιβλίο το οποίο είναι «δύσκολο». Η δυσκολία δεν έγκειται στην διατύπωση παρά τη φαινομενική της πολυπλοκότητα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για νοηματική συνθετότητά η οποία μάλιστα παρουσιάζει μια καλή ροϊκότητα, καταστάλαγμα αποκρυσταλλωμένων και διαυγασμένων

«Τα ήκιστα συμβάλλοντας, μεγάλα λογχίζουμε τη γη». Το μέλλον του περιβάλλοντος διακύβευμα στο σχετισμό μας με το χώρο

Ανακοίνωση στο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας, Καλαμάτα 2010 Προκειμένου να ελέγξουμε φιλοσοφικά τη δυνατότητα αλλαγής της σχέσης μας με το περιβάλλον, οφείλουμε να διερευνήσουμε θεμελιακά τη δυνατότητα αλλαγής της σχέσης μας με το χώρο, αν παραδεχόμαστε ότι ο χώρος με ότι περιέχει, είναι η πιο πρωτογενής αναφάνιση και διάθεση του περιβάλλοντος στον άνθρωπο. Δηλαδή να μην αρκεστούμε στη σκέψη ότι το ζήτημα του περιβάλλοντος είναι θέμα ηθικής τάξης, αλλά να ελέγξουμε τη φύση της σχέσης ανθρώπου-περιβάλλοντος, κυρίως με βάση τις δυνατότητες που μας διαθέτει ο χώρος. Πχ ο τρόπος σχετισμού που επιτρέπει και παρέχει ο χώρος στον κάτοικο της ερήμου είναι διαφορετικός από τον τρόπο σχετισμού που επιτρέπει και παρέχει ο χώρος στον κάτοικο του βουνού. Αλλά πέραν του ειδικού τρόπου που διατίθεται ο χώρος σε κάθε γεωγραφικό σημείο του, ο χώρος οπουδήποτε διατίθεται με έναν ενιαίο τρόπο, ο οποίος εμπεριέχει και ορίζει το ρεπερτόριο των δυνατοτήτων σχετισμού του ανθρώπου μαζί

Φιλοσοφική Σπασμωδία προ του Θανάτου

Όλοι πεθαίνουν. Προχωρούμε αργά  μια ακατανίκητη κατηφόρα. Όλος κι όλος ο σαματάς που κάνουμε κατηφορίζοντας. Μέσα στο στίβο διάγουμε βαριάντες ζωής, δοκιμάζουμε τρόπους ύπαρξης. Ακολουθούμε ηθικές θεωρίες, ή το ένστικτό μας,  παίρνουμε και δίνουμε συμβουλές, θεσπίζουμε νόμους, τηρούμε θέσμια, ενίοτε ανακτούμε πεποιθήσεις και βεβαιότητες, συχνά διδάσκουμε άλλους, ενίοτε καταρρέουμε στη σφαλερότητα, άλλοτε συναρμολογούμε κι άλλοτε αποδομούμε, άλλοτε συλλέγουμε και άλλοτε σκορπίζουμε, βασανίζουμε το χρόνο που μας δόθηκε, με πρότυπα βίου, με φληναφήματα,  με φιλοσοφίες  και  ιδεολογίες, με γιορτές και με πολέμους. Είμαστε ένα λεφούσι ισχυρογνώμονες μελλοθάνατοι.  Ματαιοπονούμε; Αν πάρουμε μια κάποια απόσταση, θα μας φανερωθεί το σύνολο των δράσεων του ανθρώπου, ως ένα προθανάτιο βιοτικό χορόδραμα. Μια φρενίτιδα δράσης που αντιπαλεύει το θάνατο που επίκειται. Από άλλη απόσταση, η ανθρώπινη δράση δεν είναι μια προθανάτια ματαιοπονία, αλλά μια ακολουθία επιλογών και πράξεων ζωτικής σημασίας. Μια ακολουθία επιλογών και πράξεων καθημερινότητας που, μέρα τη μέρα, δίνουν το νόημα του βίου. Από

Λέανδρος Σπαρτιώτης: Ένας Λαθρεπιβάτης της Τέχνης

  Καλησπέρα σας Κυρίες και Κύριοι Είναι ιδιαίτερη η χαρά και η τιμή για μένα να βρίσκομαι ενώπιόν σας για να μιλήσω για τον αυτοδίδακτο δημιουργό, το λαθρεπιβάτη της τέχνης, Λέανδρο Σπαρτιώτη. Η δημιουργική ιστορία του Λέανδρου ξεκινά όταν το αφεντικό του ο  παππούς Νίκος Καράμπελας του προμηθεύει εργαλεία ξυλογλυπτικής. Εν τω μεταξύ, ο Λέανδρος έχει αναγκαστεί λόγω του πολέμου να εγκαταλείψει το Δημοτικό Σχολείο το 1944 στην Πέμπτη τάξη. Αυτό ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή. Ο Λέανδρος εργάζεται στην επιπλοποιία του Καράμπελα στην Πρέβεζα ως βοηθός και διαρκώς παρατηρεί ξυλόγλυπτα έπιπλα. Λέει στο αφεντικό του ότι αν είχε εργαλεία θα μπορούσε κι αυτός να κατασκευάσει παρόμοια έργα. Ο παππούς Καράμπελας πείθεται και του αγοράζει τα πρώτα του σκαρπέλα.

Θαμβική Ζεύξη

Χρησιμοποιώντας τον όρο αριστούργημα δεν έχουμε στο μυαλό μας μια περίκλειστη, ακαδημαϊκά επικυρωμένη ομοταξία καλλιτεχνικών έργων. Έχουμε στο μυαλό μας έργα που μας συγκίνησαν βαθιά. Λέγοντας αριστούργημα επικαλούμαστε τη συναίνεση αμέτρητων ανθρώπων σε μεγάλα καλλιτεχνικά έργα. Συναίνεση τόσο ειδικών, τεχνοκριτών, ιστορικών τέχνης, επιμελητών, κ.α., όσο και του ευρέος κοινού, εκπεφρασμένη ποικιλοτρόπως για κάθε αριστούργημα ξεχωριστά. Είτε σε κείμενα τεχνοκριτικής, είτε ως θεσμική αναγνώριση των έργων μέσω της τοποθέτησης τους σε μουσεία, άλλοτε ακόμη και με οικονομικούς όρους ως αξία του έργου, που για μας είναι ένα δευτερεύον και εξωτερικό κριτήριο. Λέγοντας αριστούργημα πρωτίστως επικαλούμαστε τους ποταμούς θάμβους και συγκίνησης, που προκάλεσαν ορισμένα έργα σε αμέτρητους ανθρώπους, ειδικούς και μη, οι οποίοι ήρθαν σε επαφή μαζί τους. Επικαλούμαστε αυτήν την εν πολλοίς αναποτύπωτη και ακαταμέτρητη αισθητική αντίδραση στα έργα, η οποία εμπεριέχει, κατά περίπτωσιν, συναισθηματική διέγερση, διανοητική αποδοχή, θάμβος, αρέσκεια, εντυπωσιασμό, έκσταση, ένα ολόκληρο φάσμα αντιδράσεων. Επικαλούμαστε αυτήν την άρρητη συναίνεση

Το Υποκείμενο και το Ερώτημα (Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, Πάτρα 2008)

Η αναρρίχηση είναι μια πολύ ιδιαίτερη δράση. Ο ορειβάτης είναι γραπωμένος στο βράχο έχοντας ως επιλογή την άφιξη στην κορυφή . Δεν έχει τη δυνατότητα να σταματήσει. Αγωνία συνοδεύει κάθε του κίνηση. Θα ήθελα να έχετε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας μου, γιατί ο τρόπος της αναρρίχησης έχει πολλά κοινά με τον τρόπο που ερωτηματικά προελαύνει ο ανθρώπινος γνωρισμός. Τα ερωτήματα διαχρονικά προκαλούν αγωνία στους ερωτώμενους. Γιατί; Δομικά, τα ερωτήματα δεν τίκτουν κάποια καίρια διασάλευση. Το ερωτηματικό και η ερωτηματική τυπολογία δεν κλονίζουν, ούτε αποσταθεροποιούν την δομική λειτουργία της πρότασης. Αυτό απαιτεί, ασφαλώς, μεγαλύτερη ανάλυση για να καταδειχθεί, που όμως δεν είναι της ώρας. Μπορούμε, τώρα απλώς να πούμε ότι τα ερωτήματα είναι ολοκληρωμένες δομικά προτάσεις, οι οποίες παρουσιάζουν επιμέρους, περιφερειακή ελλειπτικότητα, (πχ αντί ονομάτων περιέχουν ερωτηματικές αντωνυμίες) χωρίς να έχει με κανέναν τρόπο αποδιοργανωθεί η δομική τους υπόσταση. Τα ερωτήματα είναι ολοκληρωμένες,

Η Περιπέτεια του Ερωτήματος στον Αριστοτέλη, Πίνακας Περιεχομένων

  ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εισαγωγή…………………………………………………………………………………………8 Κεφάλαιο Πρώτο Η ΣΚΟΤΩΔΗΣ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΡΙΑΣ Η σκοπιά προσέγγισης………………………………………………………………………18 Α. Η Απορία 1. Φιλοσοφική ετυμολόγηση  της λέξης «ἀπορία»………………………………….22 Η πολυσημία της «ἀπορίας»…………………….………………………………..26 Ο φιλοσοφικός θαυμασμός ως πρωταρχή του «ἀπορεῖν»……………………35 Οι συμπληρωματικές διάσπαρτες σημασίες της «ἀπορίας»……………….…38 Ανασκόπηση………………………………………………………………………………..41 Β. Η Διαπορητική φάση Οι σημασίες του «διαπορεῖν»…………………………………………………………43 Η διαπορητική φάση ως αναθεωρητική επεξεργασία της φιλοσοφικής Παράδοσης…………….50 Ανασκόπηση………………………………………………………………………………..60 Γ. Η Ευπορία Φιλοσοφική ετυμολόγηση της λέξης «εὐπορία»…………………………………62 Η «εὐπορία» ως ευκαταληξία και ως ευβατότητα…………………………..64 Η ασίγαστη απορητικότητα του οντολογικού ερωτήματος και το νόημα της «εὐπορίας» στην οντολογική έρευνα…………..72 Ανασκόπηση………………………………………………………………………………..78     Κεφάλαιο Δεύτερο ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ Εισαγωγικές Παρατηρήσεις………………81 Η αμφισβήτηση της πρωτοτυπίας των αποριών του Β΄ κεφαλαίου των ΜτΦ και η προκατάληψη που εμπεριέχουν…………….82 Η έκθεση των 13 ερωτημάτων των Μετά τα Φυσικά και η ομαδοποίησή των ……………………85   Α. Η θεμελίωση του αιτιολογικού προσανατολισμού της οντολογίας Η εννοιολογική επικάλυψη της έννοιας της «ἀρχῆς» από την έννοια του «αἰτίου»

Η Περιπέτεια του Ερωτήματος στον Αριστοτέλη, Κεφάλαιο 1: Γ. Η Ευπορία

Γ. Η ΕΥΠΟΡΙΑ   Φιλοσοφική ετυμολόγηση της λέξης «εὐπορία»   Αν το διαπορείν είναι η συντελούμενη διαπέραση ανευρεθέντων πόρων-διεξόδων, η ευπορία μπορεί να νοηθεί ως η ευκατάληκτη άφιξη στον προορισμό προς τον οποίον οι πόροι οδηγούν. Η λέξη ευπορία,  έχει την ίδια ετυμολογική ρίζα με την λέξη απορία και διαπορία, την λέξη πόρος. Νοηματικά θα περίμενε κανείς τη διαφορά στη σημασία να την προκαλεί αποκλειστικά το άλλο συνθετικό, δηλαδή η πρόθεση ευ. Εντούτοις στην περίπτωση αυτή, η λέξη πόρος εντάσσεται στην λεξιακή σύνθεση με διαφορετικό νόημα απ’ ό,τι στις λέξεις απορία και διαπορία. Διότι η σημαντική λειτουργία του στερητικού –α στην λέξη απορία δηλώνει την στέρηση πόρων, δηλαδή υπάρχει μία νοηματική επίδραση στη βάση της λέξης πόρος, με τη σημασία του περάσματος . Παρομοίως, εντός της λέξης διαπορία επιδρά η πρόθεση δια επί της λέξεως πόρος προκειμένου να σημάνει την διέλευση του πόρου, του πόρου με την σημασία του περάσματος.

Η Περιπέτεια του Ερωτήματος στον Αριστοτέλη, Κεφάλαιο 1 Β. Η Διαπορητική Φάση

Β. Η ΔΙΑΠΟΡΗΤΙΚΗ ΦΑΣΗ. 1. Οι σημασίες του «διαπορεῖν» Αφού το απορείν είναι  ανάσχεση και φράξη του στοχασμού, το διαπορείν συνιστά τη συντελούμενη εκφυγή από την πρότερη κατάσταση. Διότι εκεί που πριν υπήρχε αφάνεια των πόρων και στασιμότητα, τώρα συντελείται η διαπέραση. Η διαπέραση προϋποθέτει την εύρεση πόρου τον οποίο διαπερνά. Άρα, το διαπορείν είναι αναμφίβολα μια εξέλιξη της κατάστασης της απορίας προς την κατεύθυνση της εκφυγής από αυτήν. Τί ακριβώς όμως είναι το διαπορείν; Είναι εκφυγή; Διότι και το νόημα αυτό εμπεριέχεται στην έννοια της διαπέρασης: αν δηλαδή το διαπορείν συνίσταται στην διαπέραση ευρεθέντος πόρου, τότε δεν είναι τίποτε λιγότερο από συντελούμενη εκφυγή από την κατάσταση της απορίας. Αν, όμως, είναι  εκφυγή από την κατάσταση του απορείν,  απόδραση από τον παραλυτικό περικλεισμό της απορίας, τότε η ευπορία τί είναι; Το διαπορείν, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι είναι ένα ενδιάμεσο μεταξύ δύο καταστάσεων, της απορίας και της ευπορίας. Με
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας στον ιστό.
Explore
Drag