ΔΩΜΑΤΙΟ 4: ΕΙΣΔΥΣΗ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟ
Ο σχετισμός με το χώρο ως είσδυση συντελείται αποκλειστικά από το εισδύον στην έκταση βήμα του καθενός και αποδίδει αποκλειστικά στον εισδύοντα την καινότητα της έκτασης που εισδύεται. Το χνάρι του βήματος είναι του βηματίζοντος και η καινότητα το βράβευμα του δικού του βήματος.
Η έκταση επιβάλλει ως αναγκαστικό τρόπο σχετισμού μαζί της την «είσδυση». Ο χώρος ως έκταση δίνει στην είσδυση την δυνατότητα να μην περατώνεται. Όσο η έκταση εκτείνεται δίνει στην είσδυση τη δυνατότητα να εισδύει. Η είσδυση εισδύοντας τελεί μια διαρκή αναγνώριση της εκτάσεως στην οποία εισδύει. Ανταποκρίνεται σ’ αυτήν με τον πιο αυθεντικό και επάξιο τρόπο. Η είσδυση αποτελεί τον πιο αρμόζοντα σχετισμό με την έκταση του χώρου.
Ο τρόπος με τον οποίο ο βηματίζων σχετίζεται με το χώρο, εισδύοντας στην έκταση και εκβαίνοντας στην καινότητά της, αναλογεί στον τρόπο με τον οποίο ο δημιουργός προχωρεί το δρόμο της εμβάθυνσης στην ιδιαιτερότητά του, ο οποίος εκβάλλει στην καινότητα του έργου του.
Ο δημιουργός πορεύεται την οδό της ιδιαιτερότητάς του, ανακαλύπτοντας και εντείνοντας τα στοιχεία που σηματοδοτούν την εκφραστική του μοναδικότητα. Η επίταση αυτών των στοιχείων, η προχώρηση στο δρόμο της εμπέδωσης της διαφορετικότητας, απολήγει στην κατάκτηση της πιο ριζικής διαφορετικότητας, στην κατάκτηση του Προσωποπαγούς.
Το Προσωποπαγές είναι ο ύπατος αναβαθμός στην προέλαση προς τον εαυτό. Η άφιξη στην ριζική διαφορετικότητα, στο Προσωποπαγές είναι πιθανόν να αποδώσει το αριστούργημα στον κόσμο. Όμως η επίτευξη του Προσωποπαγούς που παράγει το Αριστούργημα, αποδίδει στον κόσμο ένα έργο το οποίο είναι το κύημα της απόλυτα εμπεδωμένης διαφορετικότητας, της πιο αυθεντικής και δοκιμασμένης διαφορετικότητας. Αυτό το ριζικά ιδιοπαγές κύημα, το αριστούργημα, σηματοδοτεί ταυτόχρονα την άφιξη σε μια περιοχή απόλυτα εμπεδωμένης, κατακτημένης, ριζικής διαφορετικότητας.
Η εκφραστική μοναδικότητα του δημιουργού υλοποιείται με το αριστούργημα. Η περιοχή της εμπεδωμένης ριζικής διαφορετικότητας, είναι ταυτόχρονα περιοχή καινότητας για τους αποδέκτες του έργου, ενώ το κύημα αυτής της πορείας, το αριστούργημα είναι Καινοφανές.
Η εμβάθυνση στην ιδιαιτερότητα, η προχώρηση και άφιξη στο ριζικά προσωποπαγές είναι προχώρηση και άφιξη στην καινότητα. Και συντελείται αποκλειστικά από το βηματισμό του Δημιουργού. Είναι εκεί που οδηγεί μόνο το χνάρι της δικής του πορείας προς τον εαυτό του.
Η επίτευξη της καινότητας είναι η άφιξη στο πιο προσωποπαγές, που αυτός μόνο επέτυχε εμβαθύνοντας στον εαυτό του.
Το δωμάτιο επιβάλλει κινητική συμμετοχή στον επισκέπτη. Το πάτωμα κινείται ενώ ο ορίζοντας φαίνεται υποχωρών σε βηματική είσδυση. Ο επισκέπτης συμμετέχει σε βηματισμό, βηματισμός ο οποίος εισχωρεί στο χώρο. Ξαφνικά η εισδυτική του προέλαση αποκτά συνοδούς. Ήχοι βημάτων ακούγονται στο δωμάτιο και συνοδοιπόροι προβάλλουν στο χώρο. Η προέλαση δείχνει προς στιγμήν να γίνεται συνοδοιπορία.
Δεν είναι έτσι. Αυτή η παράλληλη βάδιση, τίποτα δεν διαθέτει από την ιδιωτικότητά της. Ο σχετισμός με το χώρο ως είσδυση στην έκταση, αν και παρουσιάζει ένα φαινομενικό ομού, στην πραγματικότητα συντελείται αποκλειστικά από το βήμα του εισδύοντος επισκέπτη, του κάθε ενός χωριστά, επί του χώρου που ξανοίγεται και οπισθοχωρεί.
Οι συνοδοιπόροι σταδιακά αποσύρονται. Χάνεται ο ήχος τους και η εικόνα τους.